Facendo un pouco de enxeñería inversa do debuxo de Paulo, para copiarlle a macro de axonometría, decateime de que o xiro da figura está limitado porque a construción falla a partir dun punto. Creo que é o clásico problema das dimensións positivas e negativas á hora de facer translacións. De feito cando abrín unha macro, chamada Punto(paralelepípedo), que contén a construción para xogar con ela, descubrín que a figura nunca chega a verse boca abaixo.
Como ando enfrascado nos vectores probei unha aproximación algo diferente á que fixo Paulo e penso que pode ser unha boa solución. A idea é sinxela, partindo dos eixos tal e como os calculou Paulo a través de rotacións, tratase de buscar o vector que tendo a mesma dirección de cada un dos eixos ten unha lonxitude equivalente á unidade na súa correspondente escala. Despois bastará multiplicar unha dimensión que podamos expresar en valores positivos e negativos por dito vector para calcular as proxeccións dun punto.
Explico un pouco mais detidamente as operacións que habería que facer para o eixo X para que vos fagades á idea.
1. Calculamos o coeficiente de redución: Lonxitude do segmento O2X / Lonxitude orixinal do eixo
2. Mediante o comando VectorUnitario calculamos o vector unitario do vector O2X e o multiplicamos polo factor de escala para atopar un vector Ux que, para nos, servirá como vector unitario do eixo X
3. Na representación diédrica do punto P trazamos un vector Vx que vai de P1 á Liña de Terra.
4. Finalmente utilizamos a ferramenta translación dun obxecto por un vector para trasladar O2 polo vector Ux multiplicado pola coordenada Y do vector Vx.
Translada[O2, Vector[y(Vx) Ux]]
Horaciogd, 18 Xaneiro 2015, Creado con GeoGebra